امروزه همه ما در جامعه ای زندگی می کنیم که رسانه ها نقش مهمی را ایفا می کنند. در عین حال تلویزیون یکی از ابزارهای مهم در جامعه مدرن است و سریال های تلویزیونی یکی از بهترین ابزار برای انتقال ارزش ها در زندگی اجتماعی به شمار می روند. در دهه جدید تعداد مخاطبان فیلم نسبت به گذشته کاهش چشمگیری داشته و در عوض مخاطبان به سمت تریبون های داخلی و خارجی روی آورده اند.

از سوی دیگر، آنچه در پلتفرم مهم است، سری های متنوع و متفاوت است. تلویزیون‌ها و پلتفرم‌های ایرانی آن‌طور که انتظار می‌رفت در اجرای اقدامات متنوع‌سازی موفق نبوده‌اند، اما به هر حال سریال‌های ایرانی امروز مخاطبان بیشتری نسبت به فیلم‌های ایرانی دارند. قدمت سریال های ایرانی تقریباً به اندازه سینمای ایران است و سریال های طولانی مدت معمولاً همان هایی هستند که می توانند به زبان آن زمان صحبت کنند. در این مقاله بهترین 60 رگه ایرانی تاریخ را ارائه می دهیم. برای دانلود سریال ایرانی کلیک کنید.

یک سری خواب و بیداری

چابی و بیدار را می توان موفق ترین سریال پلیسی تاریخ تلویزیون ایران پس از انقلاب اسلامی دانست. بدیهی است که این ادعا از نظر مقیاس ژانر پلیسی ایرانی قابل طرح است نه استانداردهای جهانی. این سریال داستان یک تیم ویژه پلیس علیه همسر یک جنایتکار حرفه ای را روایت می کند. این اثر به دلیل درگیری های واقعی و ملموس بین ناتاشا و نیروی زبده پلیس، مورد استقبال اکثر مردم و مخاطبان قرار گرفت.

فخیم زاده با درایت خاصی ناتاشا را در میانه داستان قرار داد و تصویری مرموز، قوی، بدخواه، با اعتماد به نفس، غیرقابل پیش بینی، مصمم، مضر، باهوش، جدی و خشن، سرد، تیزبین، شیطانی و حرفه ای خلق کرد. دشمن قادری برای نشان دادن قدرت نیروی انتظامی.

سریال پلیسی «پلیس جوان» از تلویزیون پخش شد پس از چند سال دیگر خبری از سریال های پلیسی در جدول پخش تلویزیونی نشد، بازار تولید این نوع آثار دوباره داغ شد و سیروس مقدم یکی از آغازگران آن بود. این شروع جدید این سریال چندین داستان را همزمان روایت می کند، اما حضور شهاب حسینی در نقش یک پلیس جوان، آن را به یکی از جذاب ترین سریال های پلیسی تلویزیون تبدیل کرده است. خلاصه داستان این سریال مربوط به یونس پولیس، پلیس جوانی است که پدرش سال ها پیش به عنوان قاضی به طرز مشکوکی به قتل رسید و به توصیه مادرش برای کشف راز قتل پدرش وارد دانشکده پلیس شد.

پلیس جوان قادر است از عناصر درام پلیسی مرموز به درستی استفاده کند و ابتدا شکل مناسبی به قهرمان معمایی آن ببخشد و سپس در رابطه قدرت بین قهرمان و آنتاگونیست یک رابطه عاشقانه ایجاد کند. این سریال توسط بازیگران خوبی نیز حمایت می شود و شخصیت هایی را می بینیم که هر کدام انگیزه های روشن و موجهی دارند. در این میان تنها عیب سریال را می توان در رابطه نیلوفر و پدرش دید.

حدود سه سال بعد از سریال حس، خواب و بیداری سممهدی فهیم زاده، تصمیم گرفت سریال پلیسی دیگری را کارگردانی کند. سریال «خواب و بیداری» ممکن است خاطرات خوشی را برایش زنده کند. اما «حس سوم» جدید فهیم زاده با اولین کار این کارگردان در ژانر پلیسی چه از نظر داستانی و چه از نظر ساختار فاصله زیادی داشت.

«حس سوم» داستان فانتزی زنی با بوی خاص (با بازی نسرین مقانلو) شاید برای بینندگان عادی تلویزیون جذاب باشد، اما روایت این اثر نتوانست بزرگ ترین طرفداران ژانر پلیسی را راضی کند. روش اصلی سریال توقف بین ترسیم محیطی واقع گرایانه و خارق العاده بود که کارگردان را به استفاده از آن برای خلق موقعیت های دشوار محدود می کرد. با این حال کل سریال پیشنهاد جدیدی در ساخت سریال پلیسی و کمدی بود. فکیم زاده در سال های بعد چندین اثر در ژانر پلیسی «صدای بی صدا» و «ساختمان 85» ساخت که از جمله این آثار به جرات می توان گفت که هیچ کدام نمی توانند به موفقیت اولین اثر تکراری این کارگردان دست یابند. در زمینه این یکی .

سریال «هوش سیاه» با ویدیوی آرش قدری درباره جرایم رایانه ای. موضوعی که تا پیش از این هیچکس به آن نپرداخته بود و آن سالی که حوزه املاک در زندگی روزمره مردم بیشتر به چشم می خورد، پیدا شد. در این سریال نقش اصلی پلیس به حسین یاری سپرده شد و کیکاووس یاکیده جنایتکار داستان بود. موفقیت و محبوبیت فصل اول این سریال باعث شد تا فصل دوم این سریال منتشر شود.

فیلمنامه هوش سیاه در ایجاد تعلیق و خلق شخصیت اصلی خود بسیار موفق است. تا زمانی که شنونده بتواند ابعاد مختلف آنتاگونیست را به درستی درک کند. پلیس نیز به عنوان شخصیت های منفی باهوش و باهوش است و واکنش های مناسب آن ها با هر اقدام ضد قهرمان مطابقت دارد. یکی دیگر از ویژگی های قابل توجهی که قبلا در سریال های پلیسی وجود نداشت، تمرکز بر زندگی خانوادگی و شخصی پلیس ها است.

سریال «عمو ژان ناپلئون» موفقیت سریال «عمو ژان ناپلئون» ناصر تقوایی ارتباط زیادی با رمان او دارد. این رمان پرفروش چندین بار تجدید چاپ شد و مخاطبان زیادی را به خود جذب کرد. کیفیتی که پسر عموی ناپلئون را به اثری قابل توجه تبدیل کرد. نقطه قوت این رمان به قول ناصر تقوایی در زبان لطیف و طنز آن است و همین نقطه قوت او را در خلق تصاویری بسیار مناسب و زنده در فیلم هایش یاری داد. اگرچه رمان عمو ژان ناپلئون به صورت اول شخص مفرد نوشته شده است، اما هنوز از تعریف و توصیف حداقلی استفاده می شود و آثار کمی از نثر استدلالی یا توصیفی وجود دارد.

دستاورد تکوایی انتخاب زیباترین قسمت های آثار مسح زاد و تبدیل این قسمت ها به زمینه های دراماتیک برای خلق جلوه های ماندگار است. او دیالوگ ها و جملات رد و بدل شده بین شخصیت ها را با دقت طراحی کرده است که باعث موفقیت او می شود. دایی جان ناپلئون تمام عناصر یک سریال ایرانی را دارد. از خانه ای که سه خانواده عمو جان با هم زندگی می کردند تا رفت و آمدها، آداب و رسوم، مهمانی ها و حتی گفتگوهایشان، ساکنان این خانه کاملاً به ایران، فرهنگ و ادبیات ایران پایبند ماندند. داستان در باغی با معماری ایرانی با فضاهای داخلی، سرداب های فراوان و نهری که آب را به باغ می برد می گذرد. شب های خنک تابستان روی تخت چوبی زیر یک پشه بند سفید بزرگ می گذرد.

سریال زیر آسمان شهر

زیر آسمان شهر برای اولین بار در سال 1380 از تلویزیون پخش شد. سریالی که می توان آن را یکی از اولین تجربه های فیلمبرداری زیر آسمان شهر در دهه 90 دانست که - با حضور رضا عطاران و تیم فیلمنامه نویسانش ، داستان ساده ای از همسایه های زیادی در یک ساختمان مسکونی روایت می کند و هر کدام را می توان نماینده بخشی از جامعه دانست. قهرمان این سریال که خشایار مستوفی نام دارد خیلی زود جای خود را در میان مردم باز کرد و صحبتش بر سر زبان ها افتاد.

سیاست کلی تیم نویسندگی زیر آسمان شهر این است که در هر قسمت با یک داستان جدید برخورد کنند. به طوری که هر قسمت را می توان یک فیلم کوتاه در نظر گرفت. سریال «زیر آسمان شهر» در سه فصل محقق شد و در ارزیابی کلی فصل دوم را می توان موفق ترین فصل سریال دانست زیرا هم در متن و هم در فیلمنامه به بلوغ رسیده است. فصل سوم سریال نیز در نوع خود یک سقوط آزاد است، زیرا هیچ داستان جالب دیگری وجود ندارد که در آن نوآوری دیده شود.

سری پاورچین

پاورچین یکی از همکاری های موفق مهران مدرا و تیمش است. تقریباً قابل بحث است که تیم نویسندگان اجرایی که در ابتدا سریال 90 قسمتی را خلق کردند، از این مجموعه گرد هم آمدند. پاورچین تحول بزرگی در عرصه طنز فرهنگی بود که با زبانی طنز هم رفتارهای اجتماعی نادرست مردم و هم کوتاهی های مسئولان را نقد می کرد و از این رو یکی از پرمخاطب ترین سریال های طنز ایران به شمار می رود.

پاورچین محیط بسیار ساده ای داشت و بیشتر رویدادهای آن در منازل و ادارات اتفاق می افتاد. با این حال، پیمان قاسم خانی و مهارت های نویسندگی تیمش، پاورچین را به اثری مخاطب پسند در خلق شخصیت و دیالوگ تبدیل کرده است. محبوبیت این سریال به حدی بود که شهر خیالی Barre وارد دایره لغات مردم شد. همچنین کلمات دیگری مانند پاچه‌خبری یا استفاده از حبوبات در بین مردم کوچه و خیابان به کرات شنیده می‌شود.

سریال Barre Po

شب های برره پختگی مهران مدیری کارگردان و فداکاری قاسمخان و گروهش را به نویسندگی نشان داد. عوامل Barre Nights به عنوان یک تیم مجرب که قبلاً آزمون و خطاهای زیادی را انجام داده اند، برای ساخت این اثر دقت بیشتری به خرج داده اند. به طوری که هم شوخی و هم انتقاد اجتماعی با ظرافت بیشتری همراه بود و مهران مدیری در میدان کنترل با صحنه های انسان دوستی گسترده تری احاطه شد. Nights of Barre، مانند Powerchain، با بازیگران محدود، بر فضای داخلی تمرکز نداشت، بلکه در جهت رشد کرد. شب های برره گام بزرگی در حرفه کارگردانی او بود و او را با بهترین کمدین های تلویزیون همتراز کرد.

شب های بره که تنها یک بار به طور رسمی از تلویزیون پخش شده است، بزرگترین امتیاز خود را مدیون کمدی موفق است. نقد مسائل فرهنگی، سیاسی و اجتماعی با طنز همراه بود و از ویژگی های مهم بازیگران این بود که نمایش هایی متناسب با اندازه نقش خود ارائه می کردند. شب‌های برره در عین خنداندن مخاطبان خود، برخی از آداب و رسوم منفی جامعه را نیز به سخره می‌گیرد. مواجه شدن با انتقادات مردمی باعث شد تا پخش سریال با مشکل مواجه شود و به نوعی شب نیمه کاره را به پایان برساند.

سری سرمایه گذاری

فصل اول پایتخت در عید نوروز 90 از شبکه یک سیما پخش شد. امروزه همه بینندگان سریال های تلویزیونی به خصوص سریال های کمدی با ماجراهای ناکی و خانواده اش آشنا هستند. شخصیت های سریال پایتخت به قدری متنوع بودند که همکاری با هر کدام به طور مستقل به گروه سازنده اجازه داد تا تولید این سریال محبوب را برای 7 سریال ادامه دهند.

نوشتن بزرگ بر اساس الگوی پیشرفت نوشته می شود. خانواده ای که سفرشان به تهران در رفاه بیشتری به سر می برد و در این بین می توان نمونه ای از پیشرفت را در آموزش بیشتر شخصیت هما (ریما رامین فر) یافت. این مفهوم در شخصیت های دیگر نیز وجود دارد، به عنوان مثال شخصیت ارسطو ازدواج را تحولی در زندگی خود می داند و در هر فصل به این موضوع توجه ویژه ای دارد. در مقایسه کلی 7 فصل سریال پایتخت می توان گفت که فصل اول تا سوم بیشتر در جهت کمدی موقعیت و فصل های بعدی بیشتر در جهت کمدی انتقادی است.

سریال مردی با هزار چهره

افرادی را با چهره های متفاوت جذب می کند و هر لحظه می توانند یکی شوند. اما وقتی این تغییر شخصیت‌ها با قهرمان معمولی مسعود شاساچی اتفاق می‌افتد، تمام جنبه‌های پنهان کمدی به منصه ظهور می‌رسد. می توان گفت که برادران قاسمانی فیلمنامه ای را نوشتند که مهران مدیری جلوی دوربین رفت و عناصر کمدی را از تولیدات اصلی دراماتیک گرفت.

اتفاقات تصادفی، سوء تفاهم ها، شخصیت ساده و نسبتا پخته و تبدیل شدن به شخص دیگری در روند کمیک از ویژگی های کمدی خوب است. هنوز در فصل دوم این مجموعه، مسعود شصتچی با مهران مدیری اشتباه گرفته می شود که علاوه بر اینکه نشان از خلاقیت گروه نویسندگی دارد، اشاره ای برون متنی به خود تهیه کننده نیز محسوب می شود. مسعود شصتچی در همه موقعیت ها حضور دارد و در همه آثار، آثار تیم نویسندگان نقدهای ناشی از شرایط اجتماعی است. به خصوص وقتی گروهی از نویسندگان به ابتذال این هنر اشاره می کنند.

سریال خانه به دوش

رضا عطاران کمدی های مهمی برای تلویزیون ساخته است. خانه در حمام را آغاز کار معروف او می دانند. گفته می شود این سریال توسط اصغر فرهادی نوشته شده است. یک سری احساسات قابل درک. در دهه 80 یکی از پرطرفدارترین کلاهبرداری ها مربوط به طرح های حرام و کاریابی ایرانیان در کشورهای دیگر بود. حمید لولایی به جای آقای ماشاالله و پدر خانواده تصمیم گرفتند برای بهبود وضعیت مالی خانواده به مالزی بروند اما در این مسیر تصادفات زیادی رخ داد.

نکته جالب در مورد House of Showers این است که تعداد بینندگان بیشتری در تلویزیون در بازپخش بیشتر از بسیاری از درام های جدید در تلویزیون است. همچنین فیلمنامه - که بهترین فیلمنامه اثری است که عطاران جلوی دوربین برده است - بازیگران - به ویژه بازی خاطره انگیز مریم امیرجلالی - در موفقیت این امر تاثیر بسزایی داشت.